BuG 143– Bericht uit het Gewisse – 17 mei 2011  Printversie
 
Grote sprong voorwaarts: 93.105 bijkomende vreemdelingen in 2010
10.935.825 inwoners in België in 2011, waarvan 1.107.874 vreemdelingen
 
Brussel met 1/10 bevolking goed voor 1/3 instroom vreemdelingen.
Laatste jaren gelijkmatige instroom vreemdelingen in gewesten.
Voorziene hausse start in 2010 met 42.897 Belgwordingen.
Stilleggen naturalisatiebeslissingen zonder impact op Belgwording.
Aandeel Belgwordingen Brussels gewest voor 3de jaar dalend.
10.935.825 inwoners in België in 2011: 11 miljoen was een giller,
11 miljoenste inwoner in moederschoot of  koffers aan 't pakken.

De harde cijfers in tijdsreeksen  van 1990 tot 2011 over bevolking,
Belgwording, vreemdelingenevolutie, naturalisatie en regularisatie

Terwijl het detail van de migratiecijfers 2008 en 2009 nog niet gepubliceerd zijn  worden wel cijfers vrijgegeven van aantal vreemdelingen op 01/01/2011 (Ministerie Binnenlandse zaken) en Belgwordingen in 2010 (La Capitale), zodat kan berekend worden hoeveel bijkomende vreemdelingen in 2010 geteld worden in België en de gewesten, rekening houdend met binnenkomen en geboorte, met vertrek en overlijden.

  
Men moet er geen doekjes om winden, met 93.105 bijkomende vreemdelingen in 2010 zet België de 'norm', sinds haar ontstaan, wat hoger, na drie jaren stabilisatie met 75.349 in 2007 en 77.173 in 2009. In 2009 was er zelfs een lichte daling tav de 79.522 van 2008. Dit is een gegeven en een uitnodiging om dit menselijke potentieel aan te wenden en maximale kansen te geven.
  

 
De toverformule: 'berekende vreemdelingenevolutie' als vaststaande statistiek
 
Wie npdata wat volgt kent de 'toverformule': Aantal bijkomende vreemdelingen in 2010 = het aantal vreemdelingen op 0/01/2011 - het aantal vreemdelingen op 01/01/2010 + het aantal Belg geworden vreemdelingen in 2010. Met de gekende cijfers betekent dat: 1.107.874 - 1057.666 + 42.897 = 93.105 bijkomende vreemdelingen in België in 2010. Dit cijfer is 'vaststaand' omdat bij samentelling van alle hierna vermelde categorieën men in totaal ook 93.105 zal bekomen. Dat is zo voor 2010 en alle voorgaande jaren.

Deze bijkomende vreemdelingen omvatten volgende 'statistische' groepen:

1. Natuurlijk saldo bij vreemdelingen aanwezig in België = aantal geboorten - aantal overlijden
2. Immigratiesaldo van vreemdelingen in België = immigratie - emigratie van vreemdelingen
3. Saldo ambtelijke schrapping en herinschrijvingen van vreemdelingen (vreemdelingen met verblijfsrecht in België die na 3 bezoeken van de politie als niet woonachtig uitgeschreven worden - het aantal vreemdelingen die in een volgende jaar terug opduiken en ambtelijk heringeschreven worden)
4. Erkende vluchtelingen (die vanuit het wachtregister asiel overgeschreven worden naar het vreemdelingenregister)
5. Geregulariseerden (die vanuit het wachtregister asiel overgeschreven worden naar het vreemdelingenregister)
6. Statistische aanpassing (wijzigingen m.b.t. 2010 die na 31 maart van 2011 werden doorgegeven en niet meer in een van vorige subcategorieën werden toegevoegd).

93.105 bijkomende vreemdelingen: grote sprong voorwaarts in 2010

In de stijging van bijkomende vreemdelingen in 2010 tav 2009 speelt de regularisatie mee die met 24.199 personen in 2010 9.369 hoger ligt dan in 2009. Gezien het bijkomend vreemdelingenaantal met 15.932 gestegen is in 2010 in vergelijking met 2009, is de verhoogde regularisatie maar een gedeeltelijke verklaring. De 24.199 geregulariseerde personen in 2010 maken daarbij 26% uit van de groei van de vreemdelingenbevolking, 3/4 van deze groei gebeurt langs andere wegen. De verhoging van het aantal regularisaties is daarbij van tijdelijke aard.
 

Op 31/12/2010 waren er nog 40.241 regularisatiedossiers/personen in onderzoek zodat het aantal regularisaties in 2011 nog een top zullen bereiken, en daarmee allicht ook het aantal bijkomende vreemdelingen. Maar wie zich enkel fixeert op regularisatie, naturalisatiebeslissingen en volgmigratie riskeert (weer eens) de trein te missen die men denkt in andere landen te hebben zien vertrekken. Nadenken over migratie vraagt een ethiek waartoe nog heel wat politici of partijen niet meer in staat zijn.
 
Met 42.897 Belgwordingen start de voorziene hausse in 2010

Het aantal Belgwordingen laat in 2010 de verwachte verhoging zien, 42.897 tegenover 32.767 in 2009 en 37.710 in 2008. Want als er een aangroei is van de vreemdelingenbevolking vertaalt zich dat na enkele jaren noodwendig in de door parlementaire meerderheden in dit land gewenste integratie langs de Belgwording. Daarmee bouwt België een geweldig democratisch surplus op dat in Brussel al zijn belang bewezen heeft en ook in de Vlaamse steden en voor Antwerpen meer en meer de politieke scene zal bepalen.

Feitelijk stilleggen naturalisatieprocedure zonder impact op Belgwordingen, integendeel

Alle hoerageroep over de beperking van aantal naturalisaties ten spijt en het effectieve (en voor de betrokkene dramatische) uitstel van beslissingen in 2009 en 2010 (er zijn nog meer dan 25.000 dossiers=personen in wacht), zien we een belangrijke stijging van het aantal Belgwordingen. In deze Belgwordingen in 2010 zijn het vooral andere dan naturalisatiebeslissingen die voor een stijging zorgen want in 2009 waren er (maar) 2.119 naturalisatiebeslissingen en in 2010  3.985. (zie http://www.npdata.be/BuG/138-Migratie/ ).

  
De naturalisaties verschijnen maar in de bevolkingsstatistiek als de betrokken genaturaliseerde aangifte doet in z'n gemeente.

Als de naturalisatieprocedure te lang aansleept gaan de aanvragers na 7 jaar bv over tot de nationaliteitsverklaring die veel meer rechtszekerheid biedt omdat ze niet afhangt van een politieke beslissing.
 
Aandeel Belgwordingen in Brussel dalen door uitstroom naar andere gewesten
 
Vanuit Brussel is er jaarlijks een doorstroom van vreemdelingen naar andere gewesten. Daartegenover staat dat nogal wat asielzoekers en Belgische inwoners zonder papieren naar de stedelijke centra trekken ook al zijn zij ingeschreven in andere gemeenten die voor hen de kosten dragen. Bij hun Belgwording worden deze nieuwe Belgen evenwel ingeschreven in de gemeente waar zij op dat ogenblik woonachtig zijn. Langs de Belgwording krijgen we dus een beter beeld van de effectieve impact van de migratie en integratie langs de Belgwording na enkele jaren of decennia verblijf in België.
 

 
Door de continue uitstroom van vreemdelingen uit Brussel naar andere gewesten en de instroom van nieuwe vreemdelingen in Brussel die nog geen perspectief hebben op Belgwording daalt het relatieve aandeel Belgwordingen die in Brussel genoteerd worden.
 
De komende jaren zal aantal Belgwordingen onontkoombaar stijgen
 
Na periodes van stijgende migratie stijgt na enkele jaren ook het aantal Belgwordingen, en dat zal nu niet anders zijn. Eens de naturalisatieprocedures terug op gang getrokken worden zal het aantal Belgwordingen opnieuw misschien de aantallen van 2000 gaan benaderen. En niemand zal daar beleidsmatig iets aan kunnen doen zonder in tegenspraak te komen met de Belgische en Europese wetten en de rechten van de mens. Het beperken van de rechten van Belgen, in vergelijking met andere EU-onderdanen ivm de volgmigratie is in dit verband al een serieuze grondwettelijke testcase.

Het aantal bijkomende vreemdelingen en het aantal Belgwordingen uitgezet op een grafiek geeft aan met welk een vertraging het aantal Belgwordingen het vreemdelingengroei volgt. In 2010 is dus een serieuze inhaalbeweging gestart.
 

Het kan een troost zijn voor alle migratieklagers dat de Belgwording nu juist de spil is van het door de Belgische bevolking en haar wetgever gewenste integratiebeleid en van de toekenning van gelijke rechten en plichten aan de inwoners van vreemde afkomst in België, iets waar België door de OESO voor geloofd wordt.
 
Het aantal vreemdelingen stijgt met 50.208 in 2010 tegenover 44.406 in 2009
 
De stijging van het aantal vreemdelingen zet zich door in 2010, zonder rekening te houden met het aantal Belgwordingen. Het vreemdelingenaantal blijft nog altijd een belangrijk gegeven omdat het aangeeft dat er een aanzienlijk aantal inwoners in België, minder rechten hebben, hetgeen in verkiezingstijden extra van betekenis is.
 

 
Het maar beperkt toekennen van stemrecht aan vreemdelingen, enkel de EU-burgers verkrijgen dit na inschrijving op de gemeente, vormt een groot en alsmaar groeiend democratisch deficit voor landen die de democratie als hoogste goed beschouwen. Het is een historisch anachronisme. In Brussel is 31,1% van de inwoners vreemdeling, in grote mate zonder stemrecht. Wie komt nog voor hen voor op?
 
De kwakkel van 11.007.020 inwoners in België in 2011
 
Eigenlijk zou men er geen woorden aan moeten vuilmaken maar België heeft dus in 2011 nog altijd geen 11 miljoen inwoners. De enige echte, gevalideerde, door de bevoegde instituten getelde en door Europa, de OESO en de wereld aanvaarde telling van het aantal inwoners in België op 01/01/2011 is 10.935. 825 inwoners en het is voorzienbaar dat in 2011 de 11miljoenste inwoner geteld wordt, maar die moet nog geboren worden of is nog z'n koffers aan het gereedmaken om naar België te vertrekken.

Alleen een journalist en een krant die een quote wilden maken en wikipedia ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Belgi%C3%AB) hebben zich laten vangen. Men kan natuurlijk ook de vogeltjes meetellen om aan 11 miljoen te komen, of het NAVO-personeel van Evere (4de register) of ook nog de EU-ambtenaren  (3de register) die zich niet ingeschreven hebben in een gemeente (ze zijn dat niet verplicht) en last but not least, de inwoners van België die in het 5de register zitten, het wachtregister asiel dus, en alle anderen waarop het AD SEI, de overheidsinstantie die uitsluitend bevoegd is voor de Belgische statistiek, nog geen controle op uitgeoefend heeft, dan komt men aan het aantal van 11.007.020 dat ergens in een computer is opgeslagen maar dat in feite niets voorstelt, een giller.
 

 
Brussel en België, maar goed dat er migratie bestaat

En om even de verschillende bevolkingsdynamiek in de gewesten zichtbaar te maken wordt het bevolkingsaantal in 1990 gelijkgesteld aan 100 zodat eerst de bevolkingsdaling in Brussel tussen 1990 en 2000 zichtbaar wordt en een herneming van de bevolkingsgroei vanaf 2002 met een sterk stijgende tendens vanaf 2007.

 
Merk ook het feit dat het Vlaams Blok is kunnen doorbreken na de tachtiger jaren, zoals geweten het decennium van de laagste immigratie na WO 2, en met een  afkalvende bevolking in Brussel na 1990. Zoals voor het NV-A liggen de wortels van deze cyclische opstoot van nationalisme en vreemdelingenangst allicht nog in het niet verwerkte verleden waarbij de demografische uitdeining naar kinderen en kleinkinderen een groter draagvlak hebben gecreëerd. Zien of de even cyclische vraag om 'amnestie' soelaas brengt zoals de psychiater vooropstelt dat enkel het helen van het 'trauma van de repressie' de nationalistische fobie zou kunnen bedwingen en België een nieuw perspectief geven.
 
Uitleiding: het knopje van Linda de Win

Theo Franken putte zich tav Jozef De Wit van het CGKRB in de 7de dag van 15/05/2011 uit met het zwaaien van lof voor de verstrenging van de regelingen rond gezinshereniging voor de 'Belgen'. Niet voor de EU-vreemdelingen, die kunnen zich 'herenigen', voor de Marokkaanse Nederlander en de Bulgaar geen probleem, voor de Marokkaanse Belg evenwel en de autochtone Belg die in het buitenland z'n liefje wil opvissen, ho maar, daar steekt nu een stokje voor. Linda de Win kon haar compassie met deze 'hardliner' die voortdurend door De Wit in de wind gezet werd, niet meer maskeren, en dan moet het toch al erg zijn. Net zo toen ik compassie had met Linda De Win, bij een van haar eerste stappen als journalist in de toenmalige BRT, toen ze mij als eerste proef voor echt kon interviewen onder begeleiding van een mannelijke ancien die dit, over haar schouder hangend, maar al te graag deed. Het was n.a.v. de acties Delizé in 1989 waarbij deze socialistische minster van Sociale Zaken het nodig vond om 1/3 van de integratietegemoeting in te houden voor gehandicapten in 'instellingen', omdat dat toch maar katholieke installingen waren die het geld van de gehandicapten scheef sloegen. Een scheve aanslag op het inkomen die nog altijd bestaat omdat het nu ongeveer al 26 opeenvolgende jaren zijn dat de socialistisch ministers het departement Sociale Zaken beheren. Er valt nog heel wat recht te zetten voor een volgende 'katholieke' minister. Maar dat was toen al een ingewikkelde uitleg. Enfin, na een eerste interviewpoging, werden opnieuw de vragen gesteld. Nu is het helemaal OK zei de opleider aan een opgeluchte Linda De Win, ook tot mijn tevredenheid. Oei zegt Linda, ik heb vergeten op het knopje te drukken.

Jan Hertogen, socioloog