En
als het nu zo eens was dat binnen enkele maanden of weken blijkt dat
enkele Marokkaanse infiltranten/informanten/aangestokers en aangestoken
minderjarige aanstokers ingegaan zijn op de provocatie van welbekende
skinhaeds en hooligans die zich nog maar enkele weken geleden konden
opladen in anti-joodse en xenofobie orgiën samen met verzamelend
Europees nationaalsocialistisch rechts? Wat
als deze feiten zich inschrijven in een verschoningsactie als
voorbereiding op het proces in beroep van Abou Jahjah waar
overheid en veiligheidsdiensten opnieuw aan geloofwaardigheid kunnen
verliezen? De connectie van belangrijke criminaliteit al of niet gelinkt
aan terrorisme met nationale en internationale veiligheidsdiensten
vraagt enige waakzaamheid om niet onmiddellijk in de gemeenplaatsen te
vervallen die enkel tot doel hebben op racistische basis
bevolkingsgroepen in hun geheel te criminaliseren. Enkele elementen die
tot waakzaamheid en
pro-actief denken oproepen:
1. De 'Noord-Afrikanen' zijn daar
De algemene en door alle media, TV, Radio en pers gevolgde aanduiding
van 'Noord-Afrikanen' als
de groep die relletjes zou uitlokken doet meteen de oren spitsen en het
denken activeren. Een anonieme weblog heeft het allicht gehad over 'Noord-Afrikanen'
gehad die de brand gingen steken aan alles wat blank was.
Noord-Afrikanen werd in ieder geval massaal opgepikt door de media, een
serieuze aanduiding dat het om een externe opzet gaat voortgaande op een
voor de r est niet in de aandacht gekomen aanval van enkele skinheads op
allochtonen na de match Anderlecht-Gent. Zoek in Brussel, Antwerpen of
naast je deur een Marokkaan die zichzelf als Noord-Afrikaan ziet, of
hier enige identiteit uit put.
’Noord-Afrikaan’ is in wezen een
reeds eeuwenlang gebruikte door het Franse kolonialisme geïntroduceerde
term, in de lijn van 'Barbaren' zoals door de Grieken
bedacht, van de toen in hoofdzaak Amazigh (later als Berbers aangeduide)
bewoners. Na de kolonialisatie door Frankrijk werd het vernederend
bedoelde 'Barbaren' vervangen door ‘Noord-Afrikanen’, omdat de
Fransen zichzelf als de beschavingsbrengers zagen en hiermee de
referentie naar de Berber-cultuur wilden uitwissen.
‘Noord-Afrikanen’ is dus een koloniaal begrip dat vanaf 1960
stigmatiserend werd aangewend voor de nieuwe migratie vanaf de 60-tiger
jaren en staat voor onbeschaafd, crimineel, vuil, lui, onbetrouwbaar,
analfabeet en zo meer. Met 'Noord-Afrikanen' heb je altijd succes in het
oude op racisme en koloniale denkbeelden gebaseerde populistisch
discours.
2. Gewelddadige en racistische
skinheads volledig buiten schot
Een weblog met 4.000 bezoekers op een dag kan dan wel indrukwekkend
lijken, webstatistiek geld als een van meest onbetrouwbaarste
infokanalen aller tijden. Gelij wie kan er wat opzetten, extreem rechts
of hooligans en eender wie die gediend is met provocaties. De
timing van dit soort confrontaties, relletjes enz. en de betekenis
vervan oor een politieke of maatschappelijke situatie of gevoeligheid
zegt dikwijls meer over een evenement dan wat er zich eigenlijk
afspeelt. La guerre des flics is in deze situaties ook nooit ver weg.
Het is meestal maar na maanden of jaren dat, voor de zoveelste keer,
connecties boven water komen of de betekenis duidelijk wordt.
Dat de Anderlechtse schepen Fatiha El
Ikdimi, preventiewerkers en alle wel degelijk aanwezige
basisorganisaties in Anderlecht het in Keulen hoorden donderen en te
maken kregen met voor hen vreemde en ongrijpbare roepers, stenengooiers
die beperkte maar erg zichtbare schade aanrichten aan winkels, met in
hun spoor de enkelingen die uit zijn op een gemakkelijk buit maken het
scenario rond is veelzeggend. De schade is aangericht, niet zozeer aan
goederen of mensen, maar aan het beeld van de bevolking over Brussel, De
Marokkanen enz.
De opgepakten zijn uitsluitend of in meerderheid Marokkaanse jongeren of
kinderen. "Beide groepen
pleegden geweld. Volgens onze informatie waren de supporters
agressiever. Waarom zijn dan hoofdzakelik Noord-Afrikaanse jiongeren
aangehouden en slechts één skinhead?" vraagt Fatiha El
Ikdimi zich af in DM van 26/05. De echte provocateurs gaan vrijuit want
die zijn verstandig genoeg (of hebben daartoe uitdrukkelijk de opdracht
gekregen) geen schade aan te richten, voor de rest mogen ze charges
uitvoeren, zoals onder dekking van het waterkanon dat zich richting
'oproerkraaiers' begaf op 23 mei. Zij waren het meest gewelddag (en daar
ook op getraind) en het meest de confrontatie zoekend. Voor wie de
laatste vijfentwintig jaar de migrantenwerking volgt weet hoe deze
werking, de jongeren en de 'relletjes' zelf 'gevolgd worden'.
3. 'Noord-Afrikanen' zijn wel
degelijk de Marokkaanse ketjes van Brussel
Met ' Noord-Afrikanen' hebben de media het wel degelijk over de Brussel
ketjes van Marokkaanse afkomst, zoals ze genoemd werden in
het hommage programma in de AB, dat dezelfde avond op 23 mei plaatsvond.
Het gaat om minderjarige Belgen, die
in België, dan nog voor een goed stuk uit Belgen geboren zijn.
Zij mogen dan ' Noord-Afrikanen' genoemd worden door de 'West-Europese'
journalisten die in de VRT voor nieuwsgaring en verslag zorgen.
Nieuwslezers van universitair niveau die met een uitgestreken gezicht
het alsmaar hebben over Noord-Afrikanen is niet alleen lachwekkend maar
doet vragen stellen naar redacties die hen dit in de mond leggen.
Ook de Jazz-marathon van 23-24-25 mei
met een zomerse ambiance en vreedzame sfeer om u tegen te
zeggen, met Beurs en Brouckère in goede doen, vormde geen enkel bezwaar
voor Brussel- en Marokkanenbashing, zonder journalistieke vraagstelling,
onderzoek of situering. Zaterdagavond mocht de Molenbeekse schepen
voor preventie, Fatiha El Ikdimi op de VRT even aan het woord om haar
ontsteltenis uit te spreken over wat onvoorzien van buiten Anderlecht en
door wie dan ook opgezet, uitgelokt, voorbereidt, georchestreerd,
aangezet werd over hen heen gekomen is.
Anderlecht
heeft 93.808 inwoners in
2005, Sint-Jans-Molenbeek 78.520,
twee Brusselse gemeenten waar het transformatieproces van het Brusselse
gewest van 50% autochtoon naar
allochtoon op 45 jaar tijd meer dan gemiddeld heeft
plaatsgevonden. Langs de migratie hebben de Brusselse gemeenten zich
demografisch kunnen vernieuwen. De overdracht van de 'Vlaamse' cultuur
zal in Brussel gebeuren langs Marokkaanse ketjes. In die Vlaamse
identiteit in Brussel zal ook plaats zijn voor de eigen Marokkaans/Berberse
culturele traditie. Brussel, bastaard stad (om fier op te zijn) zoals in
de laatste theaterproductie, De
Taalmachine van Dirk Van Esbroek en Geert van Istendael werd
geëvoceerd en door Geert Van Istendael in een hommage aan Dirk Van
Esbroek op 23 mei 2008 ten gehore gebracht.
4. De
Zondag, toekomstige Algemeen Vlaamse krant in een onafhankelijk
Vlaanderen?
4.1. Kruisvaarder Bourgeois
De Zondag
heeft echt wel een topweekend achter de rug: Kruistocht
tegen Arabische haatzenders, klinkt het in een hetserige in
geel-zwart gedrukte titel. In feite gaat om de toekomstige
gesprekken met Arabische landen om af zou spreken xenofobie en racisme
te bannen uit de ether, een volledig legitieme actie die de steun van de
Arabische landen zal krijgen. Voor Zondag krijgt Bourgeois
echter het kleed aan van Godfried van Bouillon aangetrokken
en wordt aan het hoofd gezet van iets dat welbewust met populistische
bedoelingen kruistocht genoemd wordt.
4.2. Brice De Ruyver mag zich in een
aparte katern ventileren
Zou het zo zijn dat met het Abou Jahjah proces in beroep in aantocht,
dringend een tandje bijgestoken moest worden in het racistisch en
criminaliserenede discours tegen de 'Noord-Afrikanen'. Brice
De Ruyver krijgt van De Zondag een speciale katern, om zijn
blazoen met allochtonenbashing op te poetsen in het vooruitzicht van een
mogelijke gerechtelijke veroordeling van ganse politieke hetze die mede
door het kabinet Verhofstadt werd opgezet. Wanneer moest blijken dat
deze toenmalige veiligheidsadvisieur van Verhofstadt de Belgische staat
in z'n hemdje gezet heeft is enige dekking gewenst, moeten de broodheren
van Zondag, ondermeer de Warandagroep en hun ondernemers, gedacht
hebben. 80% van de
gevangenisbevolking is allochtoon, zo kon Morel in de Zevende dag
citeren uit deze extra katern. Dat hiervan de helft in voorhechtenis zit
is geen detail. Het is een wereldrecord voor België waar de Vlaamse
Balie (alle advocaten van Vlaanderen) enkele maanden geleden nog heftig
tegen protesteerden. Op de vraag van npdata hoeveel van deze gevangene
in feite illegalen, toeristen en passanten zijn naar nationaliteit werd
vooralsnog geen antwoord gegeven. Dit onderscheid is essentieel om na te
gaan over hoeven 'reguliere vreemdelingen' en nieuwe Belgen het gaat in
de gevangenispopulatie. Graag een parlementair die hier eens de vraag
naar stelt bij minister Vandeurzen.
4.3. Het vandalismerapport van de
Lijn was als bij wonder welgekomen.
De Zondag kon met de
primeur uitpakken: verdubbeling van
het vandalisme op 7 jaar tijd. Dat is in feite een positieve
evolutie omdat in dezelfde periode het aantal reizigers ook verdubbeld
is. Wetende dat in die 7 jaar het aantal vreemdelingen gestegen is en
burgers van vreemde afkomst relatief meer het openbaar vervoer gebruiken
is er in feite een relatieve afname van vandalismeschade verbonden aan
de gesuggereerde band met 'vreemdelingen'gebruik van openbaar vervoer. 3/4
van de vandalismeschade is in Antwerpen gesitueerd. Er wordt
wel niet bij vermeld hoeveel dit 7 jaar gelden was, misschien 80%,
zodat ook hier een afname is vast te stellen?. De onderliggende
boodschap is evenwel duidelijk, veel Marokkanen in Antwerpen, dus veel
schade aan De Lijn.
Het niveau van vandalismeschade is ook niet onbelangrijk om even
vannaderbij te bekijken: 604.930 € in
2007 met 483 miljoen
vervoerde reizigers. Dat is gemiddeld 125€
aangerichte schade door 100.000
reizigers. Elke schade is te veel en moet voorwerp zijn van observatie
en bestraffing. Maar is het niet eerder verwonderlijk dat in Vlaanderen
de Lijn met zoveel gebruikers van vreemde afkomst er zulk een minimaal
vandalisme wordt vastgesteld. In een internationale vergelijking zal de
Lijn allicht mee aan kop staan van veilig vervoer met respect voor
materiaal en infrastructuur. Wie stelt daar eens een vraag naar?
Vreemdelingen werden jaren
onwettelijk als chauffeur geweerd bij De Lijn
Gezien er in De Lijn geen centraal veiligheidsmanagement is, omwille van
de provinciale autonopmie, zoals Jurgen Verstrepen terecht aanhaalde in
de 7de Dag, is het vooral aan De Antwerpse Lijn om met een grotere
openheid beleid te voeren en voor een compensatie te zorgen van het
verleden. Tot 1998 bepaalde een (onwittige) CAO dat
vreemdelingen niet in contractuele dienst konden komen van De Lijn,
dus met akkoord (en zelfs onder stimulans) van de toenmalige vakbonden.
Na klacht van Lijnrecht tegen Racisme en ondermeer opmaak van een
dossier door onszelf bij toenmalige Minister Stevaert werd deze
CAO van uitsluiting geannuleerd omdat men vreesde in een
proces aan het kortste eind te trekken, gezien deze CAO volledig
onwettelijk was. Gevolg is evenwel dat gedurende meerdere jaren tot 1998
De Lijn geen vreemdelingen als chauffeurs aan de slag konden bij De
Lijn, dit op een ogenblik dat de wetgeving het veel moeilijker maakte om
Belg te worden. Dat 'gat' in divers personeel is nog verre van gedicht
en de 'mentaliteit' en bedrijfscultuur in De Lijn is zich nog altijd aan
het 'herstellen'. De ambitieuze doelstelling van Lieten tav van de nog
altijd vrij autonoom opererende provinciale Lijneenheden is daarom
uitzonderlijk betekenisvol, mede door de weerstanden die zijzelf hiermee
wil overwinnen.
Het mag verder duidelijk zijn dat de komende decennia de Lijn,
zoals De MIVB en ook de politie en bewakingsdiensten bevolkt zullen
worden met Marokkaanse mannen die meer dan wie ook een
traditie hebben van bescherming, verdediging, dienstbaarheid en
beveiliging.
4.4. Bart De Wever tovert 18.000
Antwerpse legaliseringen uit pot van Turtelboom
En dan is er, ook in De Zondag,
niet te missen met Bart De Wever, de kwakkel van 18.000
mogelijke regularisaties
in Antwerpen. Elkeen kan nagaan hoeveel feitelijk
geregulariseerden, erkende vluchteling en in beroep goedgekeurden in
Antwerpen verbleven op het ogenblik dat hen een verblijfsstatuut werd
toegekend. Asielvragers zijn vrij
zich te vestigen in de gemeente van hun keuze maar
administratief (en financieel) blijven zij afhangen van de gemeente waar
zij aan zijn toegewezen. Antwerpen als grootstad heeft meer asielzoekers
op z'n grondgebied dan administratief toegewezen. Bij toekenning van
verblijfsstatuut aan een asielvrager zal die zich noodwendig moeten
richten naar de stad waar hij verblijft. Het aantal overgangen van
wachtregister asielzoekers naar het gemeentelijk register bedraagt in
totaal 8.821 op 9
jaar.
|
Toename
aantal vreemdelingen tussen 01/01/1990 en 01/01/2007 naar aard
(Bron NIS)
|
|
|
Geboorte
|
Immigratie
|
Wachtreg.
|
Herinschr.
|
Stat. aanp.
|
Verhuissaldo
|
Totaal
|
|
1990
|
1.227
|
3.744
|
0
|
158
|
|
53
|
5.182
|
|
1991
|
1.315
|
3.989
|
0
|
170
|
|
|
5.474
|
|
1992
|
1.270
|
5.304
|
0
|
216
|
52
|
85
|
6.927
|
|
1993
|
1.224
|
4.448
|
0
|
252
|
38
|
|
5.962
|
|
1994
|
1.109
|
3.914
|
0
|
236
|
|
|
5.259
|
|
1995
|
1.081
|
4.738
|
0
|
241
|
|
|
6.060
|
|
1996
|
1.079
|
3.812
|
0
|
279
|
129
|
|
5.299
|
|
1997
|
1.127
|
3.305
|
0
|
349
|
160
|
|
4.941
|
|
1998
|
1.020
|
3.200
|
484
|
400
|
|
|
5.104
|
|
1999
|
977
|
3.828
|
475
|
328
|
|
|
5.608
|
|
2000
|
877
|
3.718
|
100
|
317
|
326
|
|
5.338
|
|
2001
|
800
|
5.650
|
923
|
582
|
|
|
7.955
|
|
2002
|
664
|
6.301
|
1.012
|
719
|
|
|
8.696
|
|
2003
|
792
|
5.998
|
803
|
527
|
381
|
|
8.501
|
|
2004
|
880
|
6.125
|
1.017
|
461
|
101
|
|
8.584
|
|
2005
|
986
|
6.774
|
2.231
|
393
|
85
|
|
10.469
|
|
2006
|
1.146
|
8.142
|
1.776
|
488
|
131
|
|
11.683
|
|
Totaal
|
17.574
|
82.990
|
8.821
|
6.116
|
1.403
|
138
|
117.042
|
De
Wever en Co hebben zoals alle parlementairen en Minister Turtelboom deze
cijfers toegezonden gekregen. De extrapolaties van OCMW Antwerpen waar
De Wever naar verwijst en die tot doel hadden meer personeel te
verkrijgen, hebben geen boodschap gehad aan deze cijferwerkelijkheid die
hen toch goed bekend moet zijn. Ook van de
62.714 in
België verblijvenden in het wachtregister asiel
op 1/1/2008 is het erg onwaarschijnlijk dat daarvan
18.000 in
Antwerpen zouden verblijven en voor regularisatie in aanmerking zouden
komen.
|
Wachtregister
asielzoekers in het Rijksregister 1997-2008, op 01/01
|
|
|
Vlaams
|
Brussels
|
Waals
|
België
|
|
1997
|
7.424
|
7.083
|
5.845
|
20.352
|
|
1998
|
6.511
|
8.136
|
4.181
|
18.828
|
|
1999
|
11.939
|
17.438
|
4.119
|
33.496
|
|
2000
|
25.464
|
35.331
|
7.904
|
68.699
|
|
2001
|
37.704
|
39.285
|
11.397
|
88.386
|
|
2002
|
43.670
|
31.703
|
16.218
|
91.591
|
|
2003
|
42.761
|
34.855
|
18.061
|
95.677
|
|
2004
|
38.803
|
26.310
|
18.059
|
83.172
|
|
2005
|
41.780
|
28.592
|
20.547
|
90.919
|
|
2006
|
38.359
|
27.293
|
19.099
|
84.751
|
|
2007
|
34.096
|
20.806
|
17.137
|
72.039
|
|
2008
|
30.117
|
17.180
|
15.417
|
62.714
|
|
Daling
tav 2005
|
28%
|
40%
|
25%
|
31%
|
|
Bron:
Rijksregister, langs Edwin Pelfrene, studiedienst Vlaamse
Regering
|
5.
"De AEL is teruggedrongen. Niet
zo haar gedachtengoed."
Yusuf El Mansouri, Mehmet Fati en
Sofyan Ramdani, respectievelijk laatstejaarsstudent rechten
UGent, sociologie Leuven en politieke wetenschap VUB, noemen in DM 22
mei 2008 de georchestreerde likwidatie en criminalisering van de
Arabisch Europese Liga en Abou Jahjah een
gemiste kans voor Vlaanderen, "De
AEL is teruggedrongen. Niet zo haar gedachtengoed... De allochtone
middenklasse is zich bewuster van haar prangende situatie... Het was
overigens de verdienste van de AEL om de energie van de eerste groep van
afgestuurde allochtonen te kanaliseren naar een georganiseerde
maatschappelijke beweging die zich bediende van democratische middelen."
De schade aan personen en organisaties is volgens deze studenten
aanzienlijk. "De boodschap is
duidelijk overgekomen: een democratische strijd voor je belangen leidt
in dit land tot niets".
Terechte analyse die het voorgaande beter kan doen begrijpen en de
waakzaamheid verhogen voor emoties die al of niet bewust worden
opgeroepen, het creëren van een klimaat en destabilisering van het
groeiende samenleven en vreedzaam samen bestaan in de steden, de regio's
en het land.
Alleen zijn de auteurs o.i. wat te negatief in de beoordeling van de
eigen maatschappelijke positie. In tegenstelling tot wat zij
veronderstellen of aangeven is er wel degelijk een
versterking van allochtonen in het onderwijs en in de tewerkstelling die
groter is dan de groei van hun aantal in de bevolking. In BuG
87 wordt dit uitvoerig aangetoond voor wat tewerkstelling betreft.
Dat 46% ongekwalificeerde
het secundair onderwijs verlaat is al een gevoelige verbetering tav het
verleden. De slaagkans van Marokkaanse en Turkse jongens is
26% tav de 47%
bij autochtone jongens. Ook dit is een versterking tav van vroegere
cijfers en het verschil is nog geen factor 2 terwijl nog niet zo lang
gelegen de verschil- factoren 3 tot 5 en meer bedroegen. De
maatschappelijke evolutie van allochtonen, met inbegrip van Marokkaanse
en Turkse jongens zit in de lift en zal onafwendbaar tot een grotere
acceptatie en determinatie leiden die bij elke verkiezing een sterkere
uitdrukking zal krijgen op het politieke vlak. De zogenaamde 'alibi' Ali'
s mogen dan verder postvatten ik de door hen erg begeerde galerij van de
BVA's.
In DM van 26 mei 2008 zijn er nog twee opmerkelijke opinies: die van Kifkif
dat zich keert tegen de inhoudelijke boodschap van een al te mediageile
AEL, hiermee zetten zij eerder zichzelf dan de AEL op haar
plaats, en de solidiare genuanceerde
en krachtige boodschap van Nadia
Fadil, Oivia Rutazibwa, Omar Ba, Mostafa Einauan, Youssef El Moussaoui,
Mohammed Benhaddou, Latif, Nadia Babazia, Eva Vergaelen, Hicham El
Mzaihr, Karima Arektoute, Mariem Ahali,
Keltoum Belorf, Orhan Agirag, Mohamed el Omari, Iman Lechkar,
Birsen Taspinar, Malika Ahali, Mhamed Elouali en Mostafa Benkerroum.
"...Ondergetekenden behoren tot
de AEL-generatie, die dank zij de AEL het gedachtengoed van gelijk
burgerschap en volwaardige inclusie is gaan begrijpen. Een generatie die
in de AEL haar verzuchtingen heeft herkend. Een generatie die ook zag
dat dergelijke idealen geen vanzelfsprekendheid zijn maar een strijd
behoeven.
De veroordeling van de AEL gaat niet enkel om de veroordeling van een
organisatie. Het gaat om de afwijzing van een strijd, een strijd van een
generatie die niet langer het lijdend voorwerp wil zijn, noch van haar
geschiedenis, noch van haar heden, noch van haar toekomst.
Deze generatie is hier en blijft hier..."
Jan Hertogen, socioloog |