BuG
166 – Bericht uit het Gewisse – 26 juli 2012
-
Printversie (6 p)
'Passieve' en
'actieve' migratie: een kaakslag voor migranten
Niet migratiebeleid maar N-VA barometer faalt in
registratie migratie
Migratiebarometer Antwerpen - Perspresentatie
Migratiebarometer Antwerpen - Commentaar.
Begeleidende documenten:
CGKR Jaarverslag
migratie - 2011
OESO:
Migration Outlook - 2012
BuG
166 on-line
Printversie (6 p)
Vooraf: Bij onze zoektocht naar de N-VA barometer zijn we uitgekomen
op de N-VA migratiebrochure, en er bij blijven stilstaan. en maar goed
ook, want anders hadden we niet veel opgestoken over de 'migratievisie'
van N-VA. De 2 nieuwe documenten zijn daarbij ook verwarrend, alsof het
enkel over Antwerpen gaat wordt de eerste helft van de presentatie
gewijd aan het federale perspectief (ten onrechte aangeduid als
"Brussel") en pas in het 2de deel Antwerpen onder de loupe genomen.
Hiermee is duidelijk dat de 'nationale campagne ' migratiebarometer,
Antwerpen als belangrijkste doel heeft, dat wordt zelfs in de titels
niet meer verhuld. Onze vaststelling dat over Antwerpen niets gezegd
werd in de algemene migratiebrochure was dus voorbarig. In feite gaat
het alleen om Antwerpen.
Er zijn 2 documenten: een dia-presentatie met tabellen, en een 2de met
commentaar op deze dia's. Voor deze bespreking zijn we enkel uitgegaan
van de cijferpresentatie in de dias met enkele beschouwingen van npdata.
Wie wil volgen en confronteren moet minstens de perspresentatie openen
en voor de N-VA commentaar, ook hun commentaar-brochure.
Het gaat hierbij om eerste reflexies die we de N-VA, zeker na de analyse
van hun migratie- en asielbrochure in BuG 165, niet willen onthouden.
Geen loop van de bevolking of nieuwe elementen in de migratiebarometer
N-VA
In BuG 165 werd voortgegaan op de uitgebreide migratiebrochure van N-VA
en een algemene analyse gemaakt van de enkele migratiecijfers die
gebruikt werden. In de migratiebarometer wordt spijtig genoeg geen
cijfers gegevens over de loop van de vreemdelingen- en asielbevolking in
België, zelfs niet over 2007. De verve waarmee Liégeois wordt opgevoerd
met paginagrote foto in de migratiebarometer geeft aan dat het antwoord
van de CIRE en vooral ook de verspreiding ervan door de voorzitter van
de Arbeidsrechtbank in Brussel essentieel is. Met de loop van de
bevolking 1989-2009, inbegrepen de dynamiek van de asielvraag en
uitstroom, heeft npdata haar migratiethermometer op punt gesteld en
gepubliceerd in BuG 165. Het kan N-VA hopelijk aanzetten om het algemene
kader niet uit het oog te verliezen en hiervoor ook inspanningen te
leveren om het totaalbeeld actueel te houden.
De migratiebarometer van N-VA gaat dieper in op een aantal aan migratie
gebonden aspecten die we hier kort overlopen en becommentariëren.
1. Te veel passieve en te weinig actieve migratie in België
Op de burgerlijke stand van de gemeente van inschrijving wordt
het migratiekanaal genoteerd voor de eerste verblijfstitel, nl
Gezinshereniging (41,4%), erkende vluchtelingen (3,7%) en regularisaties
(17,7%) worden door N-VA als passieve kanalen beschouwd, arbeids- (6,1%)
en studentenmigratie (8,4%) van de als actieve kanalen en dit op
een totaal aantal van 67.653 "derde landers". De EU vreemdelingen zijn
in vergelijking hiermee hoger in aantal maar daar worden geen gegevens
over gepubliceerd. Enkel voor "derde landers", dwz vreemdelingen
van buiten de Europese Unie, worden deze gegevens door Eurostat
verwerkt. N-VA geeft ook niet aan dat het enkel de "derde landers"
betreft, wel dat de asielvragers en illegalen niet in deze statistiek
begrepen zijn.
De N-VA- droom: "passieve" migranten weren en "actieve" maar selectief
toelaten
Migratie duidt op beweging, verplaatsing, op activiteit, spreken
over passieve en actieve migratie heeft dan ook geen zin, is verhullend,
evenzeer als het spreken over de 'snel Belg' wet verhullend is. Men kan
de motieven onder ogen nemen van migranten om zich naar een ander land
te verplaatsen en eventueel spreken over op "passiviteit" of over op
"activiteit" gerichte migranten. De "passieve migranten" zouden dan
slaan op huwelijkskandidaten, huisvrouwen, mannen die bestaans- of
sociale zekerheid zoeken zonder te werken of gewerkt te hebben. "Actieve
migranten" zou dan slaan op migranten die willen studeren of werken,
niet zomaar gelijk welk werk, maar werk waarvoor een zekere scholing als
voorwaarde dient gesteld. Canada is dan het voorbeeld.
Onderliggend speelt de redenering of wens dat het 'ontvangende land' het
recht heeft of moet krijgen 'passieve' migranten te weren en zelf de
criteria te bepalen wie als 'actieve' migranten kan beschouwd worden.
Deze denkwijze, laat staan werkwijze, staat in fundamentele tegenspraak
met het vrije verkeer van goederen, diensten, én mensen, alleszins
binnen de Europese Unie, en met de rechten van de mens die elke mens op
aarde het recht geeft om zijn levenssituatie te verbeteren. Het opdelen
van mensen naar hun 'motieven' zoals meegedeeld aan de ambtenaar van de
burgerlijke stand van de gemeente van aankomst is op geen enkel punt te
verantwoorden.
Het verhullende en op exclusie gerichte taalgebruik "passieve" en
"actieve" migratie is daarbij fundamenteel denigrerend en stigmatiserend
voor de honderdduizenden en hun nageslacht die langs legale migratie hun
plaats in de Belgische samenleving hebben verworven.
"Actief" en "passief" om uit te sluiten en te stigmatiseren
"Actieve" en "passieve" migratie is een uitvindsel van de N-VA,
voortgaande op het statistische materiaal zoals verwerkt door het CGKR
op basis van Eurostatmateriaal dat zich hiervoor baseert op het
antwoord/document van de pas aangekomen migrant buiten de Europese Unie
(derde landers) waarom hij migreert. Slechts een antwoord is mogelijk en
als iemand antwoord/documenteert: om familiale redenen en om te werken
en eventueel te studeren, dan wordt gevraagd welke de hoofdreden is, en
het is die reden die voor verdere verwerking wordt meegenomen. Noch
Eurostat, noch het CGKR gebruiken evenwel de noties "passief" of
"actief" die door N-VA op de motieven/kanalen wordt geplakt om uit te
sluiten en te stigmatiseren.
Eerste verblijfstitels voor 'derde landers'
Statistiek, jaarverslagen, Eurostat en DVZ worden wapens tegen de mensen
en hun recht op mobiliteit. 75,1% van de 10.064 naar België immigrerende
Marokkanen in 2010 verklaarden op de gemeente van inschrijving dat het
om familiale redenen ging. Dat was ook zo voor 62,3% van de 3.785
Turken. Turkse en Marokkaanse vreemdelingen vormden samen 13.849 van de
67.653 inkomende 'derde landers', dwz vreemdelingen van buiten de EU. De
EU-27 moeten de reden van hun verblijf wel opgegeven maar het wordt door
Eurostat/DVZ spijtig genoeg niet verwerkt.
Wat moet er dan met deze 75% Marokkaanse vreemdelingen gebeuren, maar
buiten houden zeker, enkel gekwalificeerden toelaten. Het uitlokken van
de vraag en het activeren van het nadenken daarover is op zich al
pervers in de mate het hier een fundamenteel mensenrecht betreft op
familiehereniging en vrije keuze van partner.
Tendentieuze commentaar van N-VA op statistiek eerste verblijfstitels
De 12 nieuwe EU-landen hebben een veel lager % familiehereniging. Het
is dan ook onfair om België met 42,5% familiale redenen met het Europese
gemiddelde te vergelijken (29,5%) en niet met Duitsland (44,5%),
Frankrijk (42,3%) en Nederland (39,6%). Ook wat 'humanitaire redenen'
betreft verengt men dit tot de regularisaties, die in 2010, zoals bleek
en blijkt een volledig atypisch jaar waren. De eerste verblijfstitel
werd in 2010 in 21,5% van de gevallen toegekend aan mensen die al in
België verbleven en niet mochten werken nl regularisatie, erkenning
vluchteling/subsidiaire redenen, in Nederland was dit 15,9%, maar het
Europees gemiddelde was 2,3%, kijk eens aan. En ook deze groepen
migranten worden zonder schroom allemaal onder 'passieve' migratie
geschoven, dwz beschouwd als 'passieve migranten', want dat bedoeld men,
maar passieve migratie klinkt beter en men ziet er geen mensen achter.
Die 21,5% die al in België verbleven mochten dus niet werken en konden
dus uiteraard geen arbeidskaart voorleggen, ze worden wel als 'passieve
migratie' beschouwd. Die nuance is bij N-VA volledig zoek.
Categorie "andere" gestegen van 1% in 2009 tot 21,8% in 2010
En men vergeet daarbij te melden dat door een veranderde methode van
opname van het motief op de burgerlijke stand in vergelijking met 2009,
er nu 21,8% in de categorie "andere" zitten, het hoogste van Europa,
tegenover 1% in 2009. Als er dan weinig 'werkend' uit de bus komt heeft
dat ook al met de extreem hoge categorie "andere" te maken.
2. Enkel in België migratiesaldo, asielvraag, reguralisaties,
Belgwording zo hoog.
België scoort wat deze factoren betreft hoog in de Eurostatvergelijking
(zie voor het detail in cijfers en % de npdata tabel
Vreemdelingen en asiel in Europa en commentaar in
BuG 148 . De vraag kan met recht en reden gesteld waarom deze
'scores' in andere landen zo laag liggen? En of de wereld er niet beter
(en België op termijn) van zou worden als dit ook mainstream in Europa
zou zijn. Met welk moreel recht wordt een Eurostat-statistiek als
referentie en het algemeen gemiddelde als heilige koe of gouden kalf
uitgeroepen. En bestaat een 'barometer' niet op zich, en wanneer staat
hij op "rood" voor België, enkel in vergelijking met andere landen?
Hier speelt niet de N-VA migratiebarometer, maar de Euro-barometer, of
de CGKR- of DVZ-barometer. Het is de verdienste van de N-VA om, zonder
evenwel het algemene kader op te bouwen en in te vullen toch de Eurostat
en CGKR-gegevens onder de aandacht te brengen. Dat zij hiermee een
politieke boodschap verkopen, aan politiek opbod doen, en verkiezingen
willen winnen op alle niveaus is hun goed recht. De totale afwezigheid
van universitair valabel onderzoek en proffen die nog met 'iets' bezig
zijn maakt evenwel te gemakkelijk de weg voor zulk een politieke
discours en bijhorende exclusies vrij.
Asiel: België exemplarisch?
Wat asiel betreft zijn vooral Nederland en Duitsland sinds 5 jaar erg
problematisch en de OESO kon haar appreciatie voor de Belgische
nationaliteitswetgeving niet op, en ook de migratie was voor de OESO in
België een verzekering voor de toekomst.
En wat met vervanging ambtenaren en de nieuwe migratievloedgolven?
En wie gaat er alle ambtenaren die de komende 10 jaar met pensioen gaan
vervangen als men rantsoeneert op de Belgische nationaliteit, het gaat
dan vooral om brandweer, bewakers van gevangenissen, chauffeurs van de
vervoerdiensten en niet in het minst om politieagenten, om van de zorg-
en welzijnssectoren maar te zwijgen. Het doorzetten van het N-VA
migratiebeleid zou wel eens het begin van de landelijke of Vlaamse
armoede kunnen inluiden. En wat met al die Grieken, Spanjaarden en
Italianen die België de komende jaren zullen overspoelen,
hooggekwalificeerd en misschien ongewenst.
Regularisaties: Nederland niet zo veel minder dan België
Voor wat regularisaties betreft werden (gelukkig) enkel de gegevens tot
2007 onderzocht in het onderzoek Regulations in Europe van het ICMPD,
jan 2009. In 2010 lag Nederland niet zo ver onder het +Belgische niveau
dat in het overzicht tot 2007 nog niet voorkomt.
3. De werkzaamheidsgraad stijgt niet voor vreemdelingen met 0, 5 en
10 jaar verblijf
Het betreft een OESO-statistiek over werkzaamheid (% werkenden op totaal
van de 15-64 jarigen) waar de blokjes van 0, 5 en 10 jaar geleden voor
België op de 52% lijn blijven hangen terwijl ze voor alle andere landen
hoger en in positieve zin meer uiteenliggen. Het is evenwel zo atypisch
dat het de interesse wekt om het van naderbij te bekijken en te
onderzoeken. Zelf heeft npdata alle gegevens om de werkzaamheidsgraad te
berekenen van vreemdelingen sinds 2002 tot 2011, nog eens werk van
maken, en tjiens, waarom heeft de N-VA deze Eurostatstatistiek op basis
van de Enquête naar de Arbeidskrachten 'vergeten'?)
De vraagstelling in 2007-2008 betrof de werkzaamheid 10 jaar geleden, 5
jaar geleden en op het moment van de ondervraging, en voor België was
dat telkens 52%. Raar maar waar. Voor een Belgische vreemdeling, mannen
en vrouwen samen is 52% op zich niet slecht, gezien de algemene
werkzaamheidsgraad maar 61% bedroeg in 2008, in feite is dat zelfs
een goed resultaat. De groep van vreemdelingen tussen 1998 en 2008 is
ook sterk gewisseld gezien enerzijds het groot aantal nieuwe Belgen dat
er uit verdwenen is en vele nieuwe vreemdelingen die zijn toegekomen.
Vreemdelingen te vinden die al 10 jaar in België verbleven moet voor de
onderzoeker geen sinecure geweest zijn gezien de meest op arbeid en
integratie gerichte Belgen niet meer in de onderzoeksgroep aanwezig
waren door de 'massale' Belgwording. In vele of de meeste andere landen
is de vreemdelingen groep veel stabieler, met minder
nationaliteitsverwervingen en ook minder migratie blijkbaar, alhoewel
dat beeld dient bijgestuurd door de evolutie op 10 jaar, zie tabel
Vreemdelingen en asiel in Europa.
4. Werkloosheidsgraad vreemdelingen ligt hoog voor vreemdelingen
Door de grote wisseling van vreemdelingen het laatste decennium en de
laatste jaren is een hoge(re) werkloosheidsgraad van vreemdelingen in
België te begrijpen. Door enerzijds de Belgwordingen, en anderzijds de
instroom van telkens nieuwe vreemdelingen die hun zoektocht naar werk
dienen te starten, is een relatief hoge werkloosheid het gevolg. He
Itinera-instituut heeft recent ook terecht op dit fenomeen gewezen. Maar
er is een 2de reden. Door het hoog % familiehereniging komen er heel wat
vrouwen in het vreemdelingenstatuut. Meer dan gemiddeld blijven deze
vrouwen niet-actief (in tegenstelling tot wat men denkt) en tellen ook
niet mee in de noemer van de werkloosheidsgraad die bestaat uit de
formule: aantal werklozen/(het aantal werkenden en werklozen).
In 2 grafieken in de N-VA -barometer worden eerst de In het
buitenland geborenen (Belgen en vreemdelingen) vergeleken met de in
België geborenen (vreemdelingen en Belgen) en daarna de niet-EU
vreemdelingen en de Belgen. Telkens schieten de in buitenland geborenen
of de niet-EU vreemdelingen er bovenuit. Mede omwille van de hierboven
opgegeven redenen.
Een oplossing kan er in bestaan om inkomende migrantenvrouwen te
oriënteren naar inschrijving als werkzoekende, het volgen van
VDAB-scholing en het openen van tewerkstellingsperspectieven mét
hoofddoek bv. In feite is er, zoals in 2002 al werd vastgesteld door een
medewerker van het Planbureau geen overgebruik van de sociale zekerheid
maar een ondergebruik, zeker in de specifieke Belgische situatie van
lage werkzaamheidsgraad bij vreemdelingenvrouwen. De werkzaamheidsgraad
drukt beter dit probleem uit dan de werkloosheidsgraad: de
werkzaamheidsgraad wordt berekend op het totaal van de 15-64 jarigen
binnen een groep en niet enkel de beroepsactieven, zoals de
werkloosheidsgraad die enkel de werkenden en werklozen in de noemer
zetten om het % werkloosheid te berekenen.
5. Enkel in België zo'n lage opvolging van effectieve verwijdering
illegalen
In
een aantal Europese landen worden de bevelen van verwijdering 200 tot
300% opgevolgd, dat krijgt men als men mensen in dezelfde actie 3 keren over de grens zet.
In België wordt een verwijding in 17% van de gevallen effectief
doorgevoerd, laag in
Europees perspectief.
Belangrijk om vast te stellen is dat het hier Bevelen om het Grondgebied
te Verlaten (BVG) betreft die niets van doen hebben met alles wat tot nu toe
al besproken is, nl de legale migratie. BVG betreffen "illegalen" en
geven een aanduiding van de aanwezigheid van 'illegalen", mensen zonder
papieren, zonder verblijfsvergunning of verblijfstitel.
Illegaliteit heeft in se niets met migratie van doen
Meer dan de helft van de N-VA barometer betreft illegalen, die op zich
niets met migratie' te maken hebben, behoudens als de politieke
oogmerken overwegen tav een effectief tot stand brengen van een
migratie én veiligheidsbeleid.
6. Bevelen om het Grondgebied te verlaten na interceptie
In de tabel BVG nav een interceptie blijken 14.008 bevelen BVG uitgeschreven te
zijn. Naar nationaliteit zijn het vooral Marokkanen en Algerijnen maar
ook Pakistani en Indiers die als 'illegaal' geintercepteerd worden, 4
nationaliteiten die amper in de asielstatistieken terug te vinden zijn.
Ook hier stelt zich de vraag wat illegaliteit niet alleen met migratie
maar ook met asiel te maken heeft? Misschien deze vraag ook eens onder
het licht houden en onderzoeken.
7. Falend verwijderingsbeleid van uitgeprocedeerden en
"illegalen"
wat moet blijken uit
- daling met 22% van aantal plaatsen in gesloten centra,
- wel een open maar (nog) geen gesloten terugkeercentrum,
- personeelstekort bij politie die maar 3 terugkeren per dag aankan (ipv
5),
- in 2011 2.420 gedwongen repatrieringentegenover, waarvan 1.250
uitgesprocederde asielzoekers, de anderen "illegalen", tegenover 2.656
in 2009. Oost-Europa (Roemenie, Bulgarije, Albanie, Polen) voeren hier
merkwaardig genoeg de kop, op Albanië na toch EU landen,en ook Brazilie
en Marokkanen met 250 daar ergens tussenin.
Voor wat dit laatste punt betreft zijn "de overnames bilateraal en
Dublin, en de terugdrijvingen niet meegerekend". Dat heeft dan allicht
te maken met intercepties of 'overnames' aan de grens die niet in deze
cijfers vervat zijn.
Wat zijn hier de voorbeelden van landen met een 'humaan' beleid? En hoe
hier een Belgische oplossing aan geven. En hoe dit kaderen in een
algemeen ontwikkelings- en niet alleen
deelnameaanoorlogendieasielzoekersvoortbrengen beleid.
8. Illegale criminelen en delinquenten in België
Voortgaande op een antwoord van Wathelet wordt een interessant
overzicht gegeven van 4.665 feiten tussen januari en juli 2011 waarvoor
illegalen werden opgepakt, het betreft hier ondermeer 3.158
diefstallen. Voor een verder beschouwing zie punt 9.
9. Spectaculaire stijging illegale en legale vreemdelingen in
gevangenissen
Het is pas recent, mede door onze vragen, dat een ventilatie gemaakt
wordt in ondermeer aanwezigheid van niet verbijfsgerechtigden in de
gevangenissen, en de aanduiding ervan in het antwoord van Wathelet in de criminialiteit.
In de crimininaliteitsstatistiek is dat niet apart te zetten.
Pedagogische aanpak misdadigheid
Een
overzicht van de gevangenisbevolking naar verblijfsstatuut en
nationaliteit laat toe om met meer kracht en effectief de misdrijvigheid
te controleren. Zeker landen waar de verdwijning van het communisme
meer dan vroeger ruimte gegeven heeft aan het onterecht beslag leggen op
andermans goederen dienen speciale aandacht te krijgen. Ook
de collaboratie met nazi-Duitsland in Oost-Europese landen en de
onderschikking en inschakeling van misdadigers in de de
beroving, gewelddaige behandeling en liquidatie van gedeporteerden in het
nationaalsocialisme zou een punt van aandacht moeten zijn, cfr de
inschakeling van misdadigers in het transitkamp van Breendonk in België. Wie
niet in staat is de 'ideologische' analyse te maken van factoren die
misdaad bevordering zal haar nooit onder controle krijgen.
Maar het is alleszins zo dat de volledige samenleving en politionele
krachten meer dan nu, en ook pedagigisch dienen gemobiliseerd om onterechte toeeigiening van goederen en
geweldplegingen onder controle te krijgen en "illigaliteit" te
voorkomen, te detecteren en te beheersen voor wat misdrijvigheid
betreft. Statistiek en wetenschap vormen hiervoor een excellent
instrument, voor zover het niet ondergeschikt gemaakt wordt aan politieke
doeleinden of als zoethouder voor politieke frustratie omdat men zelf
geen beleid kan voeren op deze vlakken. Het is ook verkeerd te stellen
dat criminaliteit door 'illegalen' altijd te maken heeft met
migratiebeleid: georganiseerde misdaad vanuit andere landen heeft op
zich niets met migratie te maken maar met netwerken die internationaal
actief zijn.
Niet Migratiebeleid maar N-VA faalt in opnemen
beleidsverantwoordelijkheid
De alsmaar terugkerend hoofding Migratiebeleid faalt irriteert en
is alleszins niet stimulerend, het is alsof de slogan meer en meer de
betekenis krijgt van de N-VA faalt in haar politieke opzet
hierover beleid te (willen) voeren.
10. Ex-gevangen en criminelen beloond met papieren
Als in een rechtstaat de wet niet meer wordt toegepast dan wordt het
voor iedereen slecht. En de wet bestaat ook voor verdachten, voor
veroordeelden en wie hun straf hebben uitgezeten in de rechtstaat. Zoals blijkt uit de toelichting door De
Block over de drie gevallen die haar worden aangewreven, is het antwoord
genuanceerder dan de demagogie die rond dit punt speelt. Ook de
extrapolatie naar het verleden, met honderden gevallen, is goedkoop. Het
betreft een marginaal gegeven in aantal maar van eerste orde om onder
ogen te nemen, en los van politiek opbod en stoerpraterij tot
oplossingen te komen.
11. Resultaat: enkel in België zo'n negatieve kijk op migratie
Ook in andere landen is er een behoorlijk negatieve kijk op migratie.
Enquêtes en onderzoeken zijn afhankelijk van de vraagstelling, de selectie
van de steekproef enz. De Ipsoc-gegevens zijn interessant maar missen
het tijdsperspectief. Bij herneming van het onderzoek in de
toekomst een interessant ijkpunt. Ook de houding van de Belgen en anderen
kan anders worden (verbeteren, verslechteren). Het Ipsoc-onderzoek leert
de N-VA alleszins dat het aanboren en uitdiepen van de migratiethematiek
een interessant politiek winnigsveld is.
Als het in Brussel regent ... druppelt het in Antwerpen.
Alhoewel. Antwerpen staat bij Brussel een 15 à 20 jaar ten achter wat
migratie en 'verwerkte migratie' betreft. Als migranten
politiek worden uitgeschakeld zoals in de verkiezingen van 6 jaar geleden
in Antwerpen gebeurd is dan kunnen de 'problemen' alleen maar groter worden. Eerder dan Brussel
te verdoemen kan ook Antwerpen er haar lering uit trekken voor de
toekomst van haar burgers die kortelings uit meer dan helft allochtonen
(niet-Belgische afkomst) zal bestaan.
Het algemene migratieprofiel voor België wordt voor het eerst in de
barometer weergegeven bij de voorstelling van het Antwerpse deel. Voor
België wordt het weergegeven in 4 cijfers:
aantal als Belg en als Vreemdeling geboren inwoners, voor deze laatsten het
onderscheid tussen vreemdelingen en Belg geworden vreemdelingen,
situatie
01/01/2010.. Voor Antwerpen wordt voortgegaan op de integratiemonitor
met cijfers voor 2011.
Het zijn blijkbaar barre tijden voor barometers.
De bespreking van de Antwerpse gegevens gebeurt te gelegenertijd.
Jan Hertogen, socioloog
www.npdata.be
0487 335 552
mail |